Οι μαγνήτες AlNiCo (αλουμινίου-νικελίου-κοβαλτίου), που κάποτε αποτελούσαν τον ακρογωνιαίο λίθο της τεχνολογίας μόνιμων μαγνητών, αντιμετωπίζουν πλέον πρωτοφανή πίεση υποκατάστασης από αναδυόμενα υλικά. Η παρούσα εργασία αναλύει συστηματικά τους περιορισμούς των μαγνητών AlNiCo σε σχέση με το κόστος, την απόδοση και τα σενάρια εφαρμογής, και διερευνά το δυναμικό αντικατάστασης πέντε αναδυόμενων μαγνητικών υλικών: υπεραγωγοί υψηλής θερμοκρασίας, κράματα Mn-Al, μαγνήτες σπάνιων γαιών τέταρτης γενιάς, κράματα FeCrCo και εναλλακτικοί μαγνήτες. Μέσω συγκριτικής ανάλυσης των μαγνητικών ιδιοτήτων, των δομών κόστους και της προόδου της βιομηχανοποίησης, αποκαλύπτεται ότι οι υπεραγωγοί υψηλής θερμοκρασίας και τα κράματα Mn-Al είναι πιο πιθανό να επιτύχουν υποκατάσταση μεγάλης κλίμακας μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα, ενώ οι μαγνήτες σπάνιων γαιών τέταρτης γενιάς και τα κράματα FeCrCo θα ανταγωνιστούν σε εξειδικευμένες αγορές. Η εργασία ολοκληρώνεται με στρατηγικές συστάσεις για τη βιομηχανία μαγνητικών υλικών για να πλοηγηθεί σε αυτήν την περίοδο μετασχηματισμού.