Βασικές Αρχές Μαγνητικής Δύναμης Οι μαγνήτες φερρίτη, επίσης γνωστοί ως κεραμικοί μαγνήτες, αποτελούνται από οξείδιο του σιδήρου (Fe₂O₃) αναμεμειγμένο με ανθρακικό στρόντιο ή βάριο. Η μαγνητική τους ισχύς είναι μέτρια, συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 0,2–0,5 Tesla , καθιστώντας τους 2–7 φορές ασθενέστερους από τους μαγνήτες νεοδυμίου παρόμοιου μεγέθους. Οι μαγνήτες νεοδυμίου (NdFeB), που αποτελούνται από νεοδύμιο, σίδηρο και βόριο, είναι οι ισχυρότεροι μόνιμοι μαγνήτες που διατίθενται, με μαγνητικά πεδία έως και 1,4 Tesla . Αυτή η διαφορά στην ισχύ είναι κρίσιμη για εφαρμογές που απαιτούν συμπαγείς, υψηλής απόδοσης λύσεις. Πρακτικές επιπτώσεις Το ασθενέστερο μαγνητικό πεδίο των μαγνητών φερρίτη περιορίζει τη χρήση τους σε εφαρμογές που απαιτούν υψηλή πυκνότητα δύναμης. Για παράδειγμα, ένας μαγνήτης νεοδυμίου μπορεί να συγκρατήσει αντικείμενα πολλαπλάσια του βάρους του, ενώ ένας μαγνήτης φερρίτη ίδιου μεγέθους θα δυσκολευόταν. Αυτή η διαφορά είναι εμφανής στις ηλεκτρονικές συσκευές ευρείας κατανάλωσης: οι μαγνήτες νεοδυμίου προτιμώνται σε φορητές συσκευές ήχου (π.χ. ακουστικά, ηχεία) λόγω του συμπαγούς μεγέθους τους και του ισχυρού μαγνητικού πεδίου, το οποίο ενισχύει την καθαρότητα και την απόδοση του ήχου. Οι μαγνήτες φερρίτη, όντας πιο ογκώδεις, είναι πιο συνηθισμένοι σε σταθερές διατάξεις όπως μαγνήτες ψυγείου ή μαγνητικές πλακέτες.