خواص مغناطیسی آهنرباهای فریت از ساختار کریستالی منحصر به فرد، ترکیب شیمیایی و برهمکنشهای بین گشتاورهای مغناطیسی در سطح اتمی آنها ناشی میشود. در زیر توضیح مفصلی از این عوامل آمده است:
آهنرباهای فریت متعلق به دستهای از مواد هستند که به عنوان فریت شناخته میشوند، که ترکیبات سرامیکی متشکل از اکسید آهن (Fe₂O₃) همراه با یک یا چند عنصر فلزی اضافی مانند استرانسیم (Sr)، باریم (Ba) یا منگنز (Mn) هستند. رایجترین انواع آنها فریت استرانسیم (SrO·6Fe₂O₃) و فریت باریم (BaO·6Fe₂O₃) هستند.
ترتیب فریمغناطیسی : برخلاف مواد فرومغناطیسی (مانند آهن، نیکل، کبالت)، که در آنها تمام گشتاورهای مغناطیسی اتمی به موازات یکدیگر همسو میشوند، فریتها خاصیت فریمغناطیسی از خود نشان میدهند. در این آرایش، گشتاورهای مغناطیسی یونها در زیرشبکههای مختلف در ساختار بلوری در جهتهای مخالف همسو میشوند اما به دلیل تفاوت در بزرگی، یکدیگر را به طور کامل خنثی نمیکنند. این امر منجر به مغناطش خودبهخودی خالص میشود و به فریتها خواص مغناطیسی دائمی میدهد.
ساختار کریستالی شش ضلعی : فریتهای استرانسیم و باریم در یک ساختار مگنتوپلومبیت شش ضلعی (نوع M) متبلور میشوند. این ساختار شامل لایههای متناوب یونهای اکسیژن (O²⁻) و یونهای فلزی (Fe³⁺، Sr²⁺/Ba²⁺) است. یونهای Fe³⁺ دو مکان کریستالوگرافی مجزا را اشغال میکنند:
به دلیل تعداد نابرابر یونهای Fe³⁺ در جایگاههای A و B (معمولاً ۴ یون Fe³⁺ در جایگاه A و ۸ یون Fe³⁺ در جایگاه B به ازای هر واحد فرمولی در فریتهای نوع M)، یک گشتاور مغناطیسی خالص باقی میماند که منجر به فریمغناطیس میشود.
انتخاب عناصر فلزی (مثلاً Sr یا Ba) و نسبتهای آنها به طور قابل توجهی بر خواص مغناطیسی فریتها تأثیر میگذارد:
فریتهای استرانسیم در مقابل فریتهای باریم : فریتهای استرانسیم عموماً در مقایسه با فریتهای باریم، وادارندگی (مقاومت در برابر مغناطیسزدایی) و پسماند (مغناطیسزایی باقیمانده پس از حذف میدان خارجی) بالاتری از خود نشان میدهند. این امر فریتهای Sr را برای کاربردهای با کارایی بالا مانند بلندگوها و موتورها مناسبتر میکند.
آلایش با عناصر خاکی کمیاب : اگرچه عناصر خاکی کمیاب معمولاً اجزای اصلی آهنرباهای فریت استاندارد نیستند، اما میتوان مقادیر کمی از لانتانیم (La)، کبالت (Co) یا نئودیمیم (Nd) را برای افزایش خواص خاص، مانند وادارندگی یا پایداری دمایی، اضافه کرد. با این حال، این امر به دلیل ملاحظات هزینه کمتر رایج است.
ناهمسانگردی مغناطیسی به وابستگی جهتی خواص مغناطیسی یک ماده اشاره دارد. آهنرباهای فریت بخش زیادی از قدرت خود را مدیون ناهمسانگردی مغناطیسی تک محوره هستند ، به این معنی که مغناطش آنها ترجیح میدهد در امتداد یک محور کریستالوگرافی خاص ( محور c در فریتهای شش ضلعی) همسو شود.
منشأ ناهمسانگردی : جفتشدگی قوی اسپین-مدار بین یونهای Fe³⁺ و یونهای اکسیژن اطراف، همراه با تقارن ششضلعی شبکه کریستالی، یک سد انرژی برای چرخش مغناطش به دور از محور c ایجاد میکند. این امر منجر به وادارندگی بالا میشود، زیرا یک میدان خارجی باید بر این سد غلبه کند تا ماده را از حالت مغناطیسی خارج کند.
فرآیند تولید : در طول تولید، پودرهای فریت در حضور یک میدان مغناطیسی قوی فشرده میشوند تا محورهای c کریستالیتها همتراز شوند. این فرآیند که به عنوان پرس با کمک میدان شناخته میشود، ناهمسانگردی کلی و عملکرد مغناطیسی آهنربای نهایی تفجوشی شده را افزایش میدهد.
رفتار مغناطیسی آهنرباهای فریت همچنین تحت تأثیر ساختار دامنه آنها قرار دارد، که به مناطقی در داخل ماده اشاره دارد که در آنها گشتاورهای مغناطیسی به طور یکنواخت تراز شدهاند.
حرکت دیواره دامنه : هنگامی که یک میدان مغناطیسی خارجی اعمال میشود، دامنههایی که مغناطش آنها موازی با میدان است، به قیمت از دست دادن دامنههایی که در خلاف جهت میدان قرار دارند، رشد میکنند. این امر از طریق حرکت دیوارههای دامنه (مرزهای بین دامنهها) رخ میدهد. آهنرباهای فریت به دلیل نقصها و ناخالصیهای موجود در شبکه کریستالی، دارای میخکوبی دیواره دامنه بالایی هستند که مانع حرکت دیواره شده و به وادارندگی بالای آنها کمک میکند.
ذرات تک دامنهای : در ذرات فریت بسیار کوچک (در مقیاس نانو)، انرژی مورد نیاز برای تشکیل یک دیواره دامنه از انرژی ذخیره شده با داشتن چندین دامنه بیشتر است. در نتیجه، ذره به یک دامنه واحد تبدیل میشود، که در آن تمام گشتاورهای مغناطیسی به طور یکنواخت تراز شدهاند. ذرات تک دامنهای نیروی وادارندگی بسیار بالایی از خود نشان میدهند و در کاربردهایی مانند رسانههای ضبط مغناطیسی استفاده میشوند.
خواص مغناطیسی آهنرباهای فریت وابسته به دما هستند:
دمای کوری (Tc) : این دمایی است که بالاتر از آن، فریت خواص فریمغناطیسی خود را از دست میدهد و پارامغناطیس میشود (جایی که گشتاورهای مغناطیسی به صورت تصادفی جهتگیری میشوند). برای فریت استرانسیم، دمای کوری تقریباً ۴۵۰ درجه سانتیگراد است، در حالی که برای فریت باریم، حدود ۴۶۰ درجه سانتیگراد است. در دماهای پایینتر از این دماها، ماده خاصیت مغناطیسی دائمی خود را حفظ میکند.
پایداری حرارتی : آهنرباهای فریت از نظر حرارتی نسبت به بسیاری از مواد آهنربای دائمی دیگر (مانند آلنیکو یا نئودیمیوم) پایدارتر هستند. وادارندگی و پسماند آنها با افزایش دما کمی کاهش مییابد اما در طیف وسیعی نسبتاً ثابت میماند و آنها را برای کاربردهای دمای بالا مناسب میکند.
برای درک بهتر جایگاه منحصر به فرد آهنرباهای فریت، مقایسه آنها با سایر دستههای مواد مغناطیسی مفید است:
| ملک | آهنرباهای فریت | آهنرباهای آلنیکو | آهنرباهای نئودیمیوم (NdFeB) | آهنرباهای ساماریوم-کبالت (SmCo) |
|---|---|---|---|---|
| ترکیب | Fe₂O₃ + Sr/Ba | آلومینیوم، نیکل، کبالت، آهن | نئودیمیم، آهن، بور | اسم، شرکت |
| قدرت مغناطیسی | متوسط | بالا | بسیار بالا | بالا |
| اجبار | بالا | کم تا متوسط | بسیار بالا | بالا |
| پایداری دما | عالی (تا حدود ۴۵۰ درجه سانتیگراد) | خوب (تا حدود ۵۵۰ درجه سانتیگراد) | متوسط (تا حدود ۸۰ درجه سانتیگراد) | عالی (تا دمای حدود ۳۰۰ درجه سانتیگراد) |
| مقاومت در برابر خوردگی | عالی | خوب | ضعیف (نیاز به پوشش دارد) | خوب |
| هزینه | کم | متوسط | بالا | بسیار بالا |
آهنرباهای فریت تعادلی بین قدرت مغناطیسی متوسط، وادارندگی بالا، پایداری دمایی عالی و هزینه کم برقرار میکنند که آنها را برای بسیاری از کاربردهای روزمره ایدهآل میکند.
ترکیب منحصر به فرد خواص، آهنرباهای فریت را در زمینههای مختلف ضروری میکند:
الکترونیک : به دلیل مقاومت الکتریکی بالا و تلفات جریان گردابی کم در فرکانسهای بالا، در سلفها، ترانسفورماتورها و فیلترهای تداخل الکترومغناطیسی (EMI) مورد استفاده قرار میگیرد.
خودرو : در موتورها، ژنراتورها و حسگرها یافت میشود، جایی که مقاومت آنها در برابر مغناطیسزدایی و پایداری حرارتی بسیار مهم است.
کالاهای مصرفی : به دلیل قیمت مناسب و ایمنی، به طور گسترده در بلندگوها، هدفونها، آهنرباهای یخچال و اسباببازیهای مغناطیسی استفاده میشود.
صنعتی : در جداکنندههای مغناطیسی، سیستمهای نقاله و دستگاههای نگهدارنده که در آنها آهنرباهای قوی و دائمی بدون نیاز به قدرت مغناطیسی بالا مورد نیاز است، به کار میرود.
مزایا :
محدودیتها :