ریختهگری قدیمیترین و پرکاربردترین روش برای ساخت آهنرباهای AlNiCo است. این روش شامل ذوب مواد اولیه - آلومینیوم، نیکل، کبالت، آهن و عناصر کمیاب مانند مس و تیتانیوم - در کوره القایی در دمای بیش از 1750 درجه سانتیگراد است. سپس آلیاژ مذاب در قالبهای ماسهای رزینی یا قالبهای فلزی ریخته میشود تا به شکل دلخواه درآید. این روش به ویژه برای تولید آهنرباهای بزرگ و هندسههای پیچیده که دستیابی به آنها با سایر تکنیکها دشوار است، مناسب است.
تفجوشی یک فرآیند متالورژی پودر است که شامل فشردهسازی پودر AlNiCo ریز به شکل دلخواه و سپس تفجوشی آن در دماهای بالا تحت اتمسفر هیدروژن است. این روش برای تولید آهنرباهای کوچک در حجم بالا اقتصادیتر است و انعطافپذیری بیشتری در طراحی شکل ارائه میدهد.
آهنرباهای AlNiCo ریختهگری شده به دلیل پسماند مغناطیسی و وادارندگی بالاتر، خواص مغناطیسی بهتری در مقایسه با آهنرباهای سینتر شده از خود نشان میدهند. این امر آهنرباهای ریختهگری شده را برای کاربردهایی که به میدانهای مغناطیسی قوی نیاز دارند، مانند ژنراتورهای هوافضا و سیستمهای رادار نظامی، مناسبتر میکند. آهنرباهای سینتر شده، اگرچه خواص مغناطیسی کمتری دارند، اما هنوز برای بسیاری از کاربردهای صنعتی و مصرفی که در آنها هزینه و انعطافپذیری شکل بسیار مهمتر است، کافی هستند.
ریختهگری به دلیل نیاز به قالب، هزینههای اولیه ابزارسازی بالاتری را شامل میشود و این امر آن را برای تولید با حجم کم، مقرون به صرفهتر میکند. با این حال، برای آهنرباهای بزرگ و اشکال پیچیده، ریختهگری به دلیل توانایی تولید آهنرباهای با کیفیت بالا در یک مرحله، همچنان مقرون به صرفهترین روش است. از سوی دیگر، تفجوشی هزینههای ابزارسازی کمتری دارد و چرخههای تولید سریعتری دارد که آن را برای تولید با حجم بالا آهنرباهای کوچک ایدهآل میکند.
ریختهگری و تفجوشی هر دو انعطافپذیری در شکل را ارائه میدهند، اما به روشهای مختلف. ریختهگری امکان تولید اشکال پیچیده با ابعاد بزرگ را فراهم میکند، در حالی که تفجوشی امکان ایجاد هندسههای پیچیده با ویژگیهای ظریف را فراهم میکند. انتخاب بین این دو روش به الزامات شکل خاص کاربرد بستگی دارد.
آهنرباهای AlNiCo ریختهگری شده سختتر و شکنندهتر از آهنرباهای متخلخل هستند و همین امر باعث میشود که در حین ماشینکاری یا جابجایی مستعد ترک خوردن باشند. آهنرباهای متخلخل، اگرچه هنوز شکننده هستند، اما شکنندگی کمتری از خود نشان میدهند و ماشینکاری و جابجایی آنها آسانتر است. این امر آهنرباهای متخلخل را برای کاربردهایی که نیاز به تلرانسهای دقیق و جابجایی مکرر دارند، مناسبتر میکند.
آهنرباهای AlNiCo ریختهگری شده به طور گسترده در کاربردهای هوافضا و نظامی که در آنها عملکرد مغناطیسی بالا و پایداری حرارتی بسیار مهم است، استفاده میشوند. نمونههایی از آن شامل ژنراتورهای هواپیما، سیستمهای رادار و مکانیسمهای هدایت موشک است. آهنرباهای AlNiCo متخلخل بیشتر در کاربردهای صنعتی و مصرفی مانند حسگرها، محرکها و بلندگوها یافت میشوند، جایی که انعطافپذیری هزینه و شکل از عملکرد مغناطیسی مطلق مهمتر است.
پیشرفتهای اخیر در تولید افزایشی (چاپ سهبعدی) امکانات جدیدی را برای تولید آهنرباهای AlNiCo با هندسههای پیچیده و خواص مغناطیسی سفارشی ایجاد کرده است. تولید افزایشی امکان رسوب لایه به لایه پودر AlNiCo را فراهم میکند و امکان ایجاد آهنرباهایی با ساختارهای داخلی پیچیده و توزیع میدان مغناطیسی بهینه را فراهم میکند. اگرچه هنوز در مراحل اولیه توسعه است، تولید افزایشی پتانسیل ایجاد انقلابی در تولید آهنرباهای AlNiCo را با کاهش ضایعات، کوتاه کردن زمان تولید و امکان تولید بر اساس تقاضا دارد.
تکنیکهای تولید ترکیبی که ریختهگری و تفجوشی را با هم ترکیب میکنند نیز برای بهرهبرداری از مزایای هر دو روش در حال بررسی هستند. به عنوان مثال، برخی از تولیدکنندگان از ریختهگری برای تولید هسته آهنربا استفاده میکنند و سپس یک لایه نازک از پودر AlNiCo را روی سطح آن تفجوشی میکنند تا خواص مغناطیسی را افزایش دهند. این رویکرد امکان تولید آهنرباهایی با عملکرد مغناطیسی بالا و اشکال پیچیده را با هزینهای کمتر از ریختهگری سنتی فراهم میکند.
تکنیکهای پیشرفته عملیات حرارتی، مانند پرس ایزواستاتیک داغ (HIP) و تفجوشی پلاسمای جرقهای (SPS)، برای بهبود خواص مکانیکی و مغناطیسی آهنرباهای AlNiCo در حال بررسی هستند. این تکنیکها شامل اعمال فشار و دمای بالا به آهنرباها در حین تفجوشی هستند که منجر به ریزساختارهای متراکمتر و عملکرد مغناطیسی بهبود یافته میشود. اگرچه این روشهای پیشرفته عملیات حرارتی هنوز در حال توسعه هستند، اما پتانسیل تولید آهنرباهای AlNiCo با خواص برتر برای کاربردهای با کارایی بالا را دارند.
ساخت آهنرباهای AlNiCo شامل دو روش اصلی است: ریختهگری و تفجوشی. ریختهگری روش سنتی است که خواص مغناطیسی قوی و توانایی تولید اشکال بزرگ و پیچیده را ارائه میدهد و آن را برای کاربردهای هوافضا و نظامی ایدهآل میکند. از سوی دیگر، تفجوشی روشی مدرنتر و اقتصادیتر است که انعطافپذیری شکل و مقرونبهصرفه بودن را برای تولید انبوه آهنرباهای کوچک فراهم میکند. در حالی که هر دو روش مزایا و محدودیتهای خود را دارند، روندهای نوظهور مانند تولید افزایشی، تکنیکهای ترکیبی و عملیات حرارتی پیشرفته، امکانات جدیدی را برای تولید آهنرباهای AlNiCo با خواص بهبود یافته و طرحهای سفارشی ایجاد میکنند. با پیشرفت فناوری، بدون شک تولید آهنرباهای AlNiCo کارآمدتر، مقرونبهصرفهتر و همهکارهتر خواهد شد و کاربردهای آنها را در صنایع مختلف گسترش خواهد داد.