ترکیب عنصری آهنرباهای AlNiCo از طریق پیشرفتهای متالورژیکی در قرن بیستم تکامل یافت تا نیازهای عملکردی خاص را برآورده کند:
تحولات اولیه (دهههای ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰): پرداختن به ضعف مغناطیسی
اولین آلیاژهای AlNiCo (به عنوان مثال، AlNiCo 1) حاوی حدود 30٪ کبالت بودند اما به دلیل ساختار دانه درشت، از وادارندگی پایینی رنج میبردند. محققان کشف کردند که افزودن مس و تیتانیوم ، ریزساختار را اصلاح میکند و رسوبات کوچکتر و بیشتری ایجاد میکند که مانع حرکت دیواره دامنه میشوند. این پیشرفت، وادارندگی را از حدود 20 کیلوآمپر بر متر به حدود 50 کیلوآمپر بر متر افزایش داد و امکان استفاده عملی در بلندگوها و موتورها را فراهم کرد.
نوآوریهای اواسط قرن بیستم (دهههای ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰): بهینهسازی پایداری دما
با ظهور کاربردهای هوافضا و نظامی، آهنرباها نیاز به مقاومت در برابر دماهای بسیار بالا داشتند. با تنظیم نسبتهای نیکل و کبالت ، مهندسان دمای کوری را از حدود ۶۰۰ درجه سانتیگراد به بیش از ۸۰۰ درجه سانتیگراد افزایش دادند. به عنوان مثال، AlNiCo9 (Fe-20Ni-10Al-35Co-5Ti) برای سیستمهای هدایت موشک توسعه داده شد و مغناطیسشدگی پایدار را در دمای ۳۰۰ درجه سانتیگراد در طول پرواز با سرعت بالا حفظ کرد.
بدهبستانهای هزینه-عملکرد: متعادلسازی محتوای کبالت
هزینه بالای کبالت (که در طول بحران کنگو در دهه 1970 به اوج خود رسید) تحقیقات را به سمت کاهش مصرف آن بدون کاهش عملکرد سوق داد. معرفی تولید ناهمسانگرد (همتراز کردن دانهها در حین انجماد تحت میدان مغناطیسی) به آلیاژهای با کبالت کمتر (به عنوان مثال، AlNiCo2 با حدود 15٪ کبالت) اجازه داد تا به پسماند مغناطیسی قابل مقایسه با آهنرباهای ایزوتروپیک با کبالت بالاتر دست یابند. این نوآوری، آهنرباهای AlNiCo را در برابر جایگزینهای نوظهور عناصر خاکی کمیاب، رقابتیتر کرد.
انتخاب عناصر در آهنرباهای AlNiCo نشان دهندهی بده بستان بین عملکرد، هزینه و مقاومت در برابر محیط زیست در مقایسه با سایر انواع آهنربا است:
مواد | عناصر کلیدی | حداکثر دما (°C) | وادارندگی (kA/m) | هزینه (دلار/کیلوگرم) | مزیت کلیدی |
---|---|---|---|---|---|
آلنیکو | آلومینیوم، نیکل، کبالت، آهن، مس، تیتانیوم | ۸۰۰–۸۷۰ | ۴۸–۲۰۰ | ۵۰–۱۵۰ | پایداری در دمای بالا، مقاومت در برابر خوردگی |
NdFeB (نئودیمیم) | نئودیمیم، آهن، بور | ۱۵۰–۲۰۰ | ۸۰۰–۲۵۰۰ | ۳۰–۸۰ | محصول با بالاترین انرژی مغناطیسی |
SmCo (ساماریوم کبالت) | Sm، Co، Fe، Cu، Zr | ۲۵۰–۳۵۰ | ۲۰۰–۳۰۰ | ۱۰۰–۳۰۰ | مقاومت عالی در برابر خوردگی و تابش |
فریت | Fe₂O₃، Sr/Ba | ۱۸۰–۲۵۰ | ۱۵–۳۰ | ۵–۲۰ | کمهزینه، غیر رسانا |
امروزه آهنرباهای AlNiCo در موارد زیر یافت میشوند:
نوآوریهای آینده :
محققان در حال بررسی نانوساختارسازی برای افزایش بیشتر نیروی وادارندگی هستند. به عنوان مثال، جاسازی نانوذرات Co-Al-Ni در یک ماتریس Fe میتواند مکانهای پینینگ را در مقیاس اتمی ایجاد کند، که به طور بالقوه نیروی وادارندگی را دو برابر میکند و در عین حال استفاده از کبالت را کاهش میدهد. علاوه بر این، چاپ سهبعدی آلیاژهای AlNiCo امکان ایجاد اشکال پیچیده برای حسگرهای سفارشی را فراهم میکند و کاربردها را در رباتیک و انرژیهای تجدیدپذیر گسترش میدهد.
ترکیب عنصری آهنرباهای AlNiCo - ترکیبی از Al، Ni، Co، Fe، Cu و Ti - گواهی بر نبوغ متالورژیکی اواسط قرن بیستم است. هر عنصر برای پرداختن به چالشهای خاصی انتخاب شده است: Al برای وادارندگی، Ni برای پایداری دمایی، Co برای استحکام مغناطیسی و Cu/Ti برای اصلاح ریزساختاری. در حالی که آهنرباهای خاکی کمیاب اکنون بر بازارهای با کارایی بالا تسلط دارند، مقاومت بینظیر AlNiCo در محیطهای سخت، اهمیت مداوم آن را در صنایعی که شکست گزینهای نیست، تضمین میکند. با پیشرفت علم مواد، استراتژیهای جدید آلیاژسازی و تکنیکهای تولید نویدبخش گسترش میراث AlNiCo به قرن بیست و یکم هستند.