آهنرباهای فریت که به عنوان آهنرباهای سرامیکی نیز شناخته میشوند، به دلیل مقرون به صرفه بودن، مقاومت در برابر خوردگی و پایداری دمایی نسبتاً خوب، به طور گسترده در کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرند. با این حال، مانند تمام مواد مغناطیسی، آهنرباهای فریت نیز میتوانند تحت شرایط خاصی گرم شوند که میتواند بر عملکرد و طول عمر آنها تأثیر بگذارد. این مقاله به بررسی علل گرم شدن آهنرباهای فریت میپردازد و راهحلهای عملی برای کاهش این مشکلات ارائه میدهد.
آهنرباهای فریت یک ویژگی منحصر به فرد از خود نشان میدهند که در آن وادارندگی ذاتی آنها (مقاومت در برابر مغناطیسزدایی) با افزایش دما افزایش مییابد. این در تضاد با بسیاری از مواد مغناطیسی دیگر، مانند آهنرباهای نئودیمیوم است که در دماهای بالا وادارندگی خود را از دست میدهند. ضریب دمایی مثبت وادارندگی در آهنرباهای فریت به این معنی است که برای هر درجه سانتیگراد افزایش دما، وادارندگی تقریباً 0.27٪ افزایش مییابد. این ویژگی آهنرباهای فریت را در برابر مغناطیسزدایی در دماهای بالاتر مقاومتر میکند، اما در شرایط خاص نیز به گرم شدن کمک میکند.
وقتی یک آهنربای فریت در معرض یک میدان مغناطیسی متناوب قرار میگیرد یا بخشی از یک موتور یا ژنراتور است که با سرعت بالا کار میکند، میدان مغناطیسی متغیر میتواند جریانهای گردابی را در داخل آهنربا القا کند. این جریانهای گردابی به دلیل مقاومت الکتریکی ماده فریت، گرما تولید میکنند. با افزایش دما، نیروی وادارندگی آهنربا نیز افزایش مییابد که اگر میدان مغناطیسی به اندازه کافی قوی باشد تا بر افزایش نیروی وادارندگی غلبه کند، میتواند تلفات جریان گردابی را بیشتر افزایش دهد. این یک حلقه بازخورد ایجاد میکند که در آن گرمایش منجر به افزایش نیروی وادارندگی میشود و این به نوبه خود منجر به گرمایش بیشتر میشود.
تلفات هیسترزیس زمانی رخ میدهد که حوزههای مغناطیسی درون یک ماده با تغییر میدان مغناطیسی، بارها و بارها تغییر جهت دهند. این فرآیند نیاز به انرژی دارد که به صورت گرما تلف میشود. در آهنرباهای فریت، تلفات هیسترزیس منبع قابل توجهی از گرما هستند، به خصوص در کاربردهایی که آهنربا در معرض تغییرات سریع میدان مغناطیسی قرار دارد، مانند موتورها و ژنراتورها.
حلقه هیسترزیس یک آهنربای فریت، رابطه بین چگالی شار مغناطیسی (B) و شدت میدان مغناطیسی (H) را نشان میدهد. مساحت محصور شده توسط این حلقه متناسب با انرژی از دست رفته در هر چرخه مغناطیسی شدن و مغناطیسزدایی است. با افزایش فرکانس میدان مغناطیسی متناوب، تعداد چرخهها در واحد زمان نیز افزایش مییابد که منجر به تلفات هیسترزیس بیشتر و در نتیجه، گرمایش بیشتر میشود.
آهنرباهای فریت مواد سرامیکی شکنندهای هستند که میتوانند تحت فشار مکانیکی یا تغییرات سریع دما (شوک حرارتی) ترک بخورند یا بشکنند. هنگامی که یک آهنربا تحت فشار مکانیکی مانند لرزش یا ضربه قرار میگیرد، ترکهای ریز میتوانند در داخل ماده تشکیل شوند. این ترکها میتوانند به عنوان مسیری برای جریانهای گردابی عمل کنند، مقاومت الکتریکی را افزایش دهند و گرمای بیشتری تولید کنند.
شوک حرارتی زمانی رخ میدهد که یک آهنربا در معرض تغییر ناگهانی دما قرار میگیرد و باعث انبساط یا انقباض تفاضلی در داخل ماده میشود. این میتواند منجر به تشکیل ترک یا تشدید میکروترکهای موجود شود و احتمال گرم شدن ناشی از جریانهای گردابی را افزایش دهد. آهنرباهای فریت به ویژه در برابر شوک حرارتی آسیبپذیر هستند، زمانی که دما بیش از ۴ تا ۸ درجه سانتیگراد در دقیقه تغییر کند. افزایش یا کاهش ۲ تا ۳ درجه سانتیگراد در دقیقه معمولاً ایمن در نظر گرفته میشود.
میدانهای مغناطیسی خارجی نیز میتوانند در گرم شدن آهنرباهای فریت نقش داشته باشند. هنگامی که یک آهنربای فریت در یک میدان مغناطیسی خارجی قوی قرار میگیرد، دامنههای مغناطیسی درون آهنربا میتوانند تغییر جهت دهند و منجر به تلفات هیسترزیس و گرم شدن شوند. این امر به ویژه در کاربردهایی که چندین آهنربا در مجاورت هم استفاده میشوند، مانند کوپلینگهای مغناطیسی یا یاتاقانهای مغناطیسی، اهمیت دارد.
نقصهای طراحی و تولید نیز میتوانند منجر به گرم شدن آهنرباهای فریت شوند. به عنوان مثال، اگر یک آهنربا در طول فرآیند تولید به درستی جهتگیری نشده باشد، ممکن است حوزههای مغناطیسی به طور بهینه همتراز نشوند و منجر به افزایش تلفات هیسترزیس شوند. به طور مشابه، اگر آهنربا برای کاربرد مورد نظر خود به درستی شکل یا اندازه نداشته باشد، ممکن است در معرض تنش مکانیکی بیش از حد یا شدت میدان مغناطیسی قرار گیرد و منجر به گرم شدن شود.
یکی از موثرترین راهها برای کاهش گرما در آهنرباهای فریت، بهینهسازی طراحی آنها برای کاربرد خاص است. این شامل انتخاب شکل، اندازه و درجه آهنربای مناسب برای اطمینان از عدم قرار گرفتن آهنربا در معرض تنش مکانیکی بیش از حد یا شدت میدان مغناطیسی است. به عنوان مثال، در کاربردهای موتور، آهنربا باید به گونهای طراحی شود که با استفاده از هسته چند لایه یا با انتخاب درجه آهنربا با رسانایی الکتریکی کمتر، تلفات جریان گردابی را به حداقل برساند.
علاوه بر این، جهتگیری حوزههای مغناطیسی درون آهنربا میتواند در طول فرآیند تولید بهینه شود تا تلفات هیسترزیس به حداقل برسد. این امر میتواند با اعمال یک میدان مغناطیسی خارجی در طول فرآیند تفجوشی برای همتراز کردن حوزهها در جهت دلخواه حاصل شود.
کنترل دمای کارکرد آهنربا برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد بسیار مهم است. آهنرباهای فریت معمولاً میتوانند در دماهای تا ۲۵۰ درجه سانتیگراد استفاده شوند، اما عملکرد آنها ممکن است در دماهای بالاتر کاهش یابد. بنابراین، مهم است که اطمینان حاصل شود که آهنربا در معرض دماهایی قرار نگیرد که از حداکثر دمای کارکرد آن فراتر رود.
در کاربردهایی که دمای بالا اجتنابناپذیر است، مانند موتورها یا ژنراتورها، میتوان از سیستمهای خنککننده برای دفع گرما و حفظ آهنربا در محدوده دمای عملیاتی ایمن آن استفاده کرد. این میتواند شامل استفاده از فنها، هیت سینکها یا سیستمهای خنککننده مایع، بسته به الزامات خاص کاربرد، باشد.
کاهش فشار مکانیکی روی آهنربا میتواند به جلوگیری از تشکیل میکروترکها و افزایش تلفات جریان گردابی مرتبط با آن کمک کند. این امر را میتوان با طراحی آهنربا و اجزای اطراف آن به گونهای که لرزش و ضربه را به حداقل برسانند، محقق کرد. علاوه بر این، آهنربا باید به طور ایمن نصب شود تا از حرکت یا جابجایی در حین کار جلوگیری شود.
در کاربردهایی که تنش مکانیکی اجتنابناپذیر است، مانند کوپلینگها یا یاتاقانهای مغناطیسی، میتوان با استفاده از یک ماده مغناطیسی نرم به عنوان ضربهگیر یا با گنجاندن عناصر جذبکننده ضربه در طراحی، از آهنربا محافظت کرد.
برای جلوگیری از شوک حرارتی، جلوگیری از تغییرات سریع دما بسیار مهم است. این امر را میتوان با افزایش یا کاهش تدریجی دمای آهنربا در حین مراحل راهاندازی و خاموش کردن، محقق کرد. علاوه بر این، آهنربا باید از قرار گرفتن در معرض دماهای شدید، مانند استفاده از عایق یا موانع حرارتی، محافظت شود.
در کاربردهایی که آهنربا در معرض چرخههای دمایی مکرر قرار میگیرد، مانند کاربردهای خودرو یا هوافضا، آهنربا باید بر اساس پایداری حرارتی و مقاومت در برابر شوک حرارتی انتخاب شود. آهنرباهای فریت عموماً نسبت به سایر مواد مغناطیسی در برابر شوک حرارتی مقاومتر هستند، اما اگر در معرض تغییرات دمایی بیش از حد قرار گیرند، همچنان میتوانند آسیب ببینند.
محافظت آهنربا از میدانهای مغناطیسی خارجی میتواند به جلوگیری از گرم شدن ناشی از تغییر جهت دامنههای مغناطیسی کمک کند. این امر میتواند با استفاده از یک ماده مغناطیسی نرم، مانند فلز مو، برای ایجاد یک سپر مغناطیسی در اطراف آهنربا حاصل شود. این سپر میدان مغناطیسی خارجی را جذب و تغییر مسیر میدهد و تأثیر آن بر آهنربا را کاهش میدهد.
در کاربردهایی که چندین آهنربا در مجاورت هم استفاده میشوند، مانند کوپلینگها یا یاتاقانهای مغناطیسی، آهنرباها باید به گونهای چیده شوند که برهمکنش متقابل آنها به حداقل برسد. این امر را میتوان با استفاده از یک فاصلهدهنده غیرمغناطیسی یا با جهتدهی آهنرباها به گونهای که کوپلینگ مغناطیسی آنها کاهش یابد، محقق کرد.
نگهداری و بازرسی منظم آهنربا و اجزای اطراف آن میتواند به شناسایی و رفع مشکلات احتمالی قبل از اینکه منجر به گرمای بیش از حد شوند، کمک کند. این شامل بررسی علائم سایش، آسیب یا خوردگی روی آهنربا و سختافزار نصب آن و همچنین نظارت بر دمای آهنربا در حین کار است.
در صورت شناسایی هرگونه مشکل، باید فوراً به آنها رسیدگی شود تا از آسیب یا گرم شدن بیشتر جلوگیری شود. این ممکن است شامل تعویض قطعات آسیب دیده، تنظیم پارامترهای عملیاتی یا اجرای اقدامات خنک کننده یا محافظ اضافی باشد.
انتخاب درجه آهنربای مناسب برای کاربرد خاص، برای جلوگیری از گرمای بیش از حد بسیار مهم است. آهنرباهای فریت در طیف وسیعی از درجهها موجود هستند که هر کدام خواص و ویژگیهای عملکردی منحصر به فرد خود را دارند. آهنرباهای فریت با درجه بالاتر معمولاً از وادارندگی و مقاومت بالاتری در برابر مغناطیسزدایی برخوردارند، اما ممکن است رسانایی الکتریکی بالاتری نیز داشته باشند که میتواند منجر به افزایش تلفات جریان گردابی شود.
بنابراین، انتخاب درجهای از آهنربا که نیاز به وادارندگی بالا را با نیاز به حداقل رساندن تلفات جریان گردابی متعادل کند، بسیار مهم است. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد از یک آهنربای درجه پایینتر با رسانایی الکتریکی کمتر، حتی اگر وادارندگی کمی پایینتری داشته باشد، برای جلوگیری از گرمای بیش از حد استفاده شود.
در یک کاربرد موتوری، یک آهنربای فریت به دلیل تلفات جریان گردابی، گرمای بیش از حدی را تجربه میکرد. موتور با سرعت بالا کار میکرد و میدان مغناطیسی متغیر، جریانهای گردابی را در آهنربا القا میکرد و منجر به گرمای قابل توجهی میشد.
برای رفع این مشکل، طراحی موتور اصلاح شد تا شامل یک هسته چندلایه باشد که رسانایی الکتریکی هسته را کاهش داده و تلفات جریان گردابی را به حداقل میرساند. علاوه بر این، درجه آهنربا به نوعی با رسانایی الکتریکی پایینتر تغییر یافت که تلفات جریان گردابی را بیشتر کاهش میدهد. این اصلاحات منجر به کاهش قابل توجه گرما، بهبود قابلیت اطمینان و طول عمر موتور شد.
در یک کاربرد کوپلینگ مغناطیسی، از چندین آهنربای فریت برای انتقال گشتاور بین دو شفت چرخان استفاده شد. آهنرباها به گونهای چیده شده بودند که کوپلینگ مغناطیسی آنها به حداکثر برسد، اما این امر منجر به گرمای قابل توجهی به دلیل تلفات هیسترزیس نیز میشد.
برای رفع این مشکل، چیدمان آهنربا اصلاح شد تا کوپلینگ مغناطیسی بین آهنرباها کاهش یابد. این امر با استفاده از یک فاصلهدهنده غیرمغناطیسی بین آهنرباها و با جهتدهی آهنرباها به گونهای که برهمکنش متقابل آنها به حداقل برسد، محقق شد. علاوه بر این، درجه آهنربا به درجهای با تلفات هیسترزیس کمتر تغییر یافت که باعث کاهش بیشتر گرما میشود. این اصلاحات منجر به کوپلینگ مغناطیسی کارآمدتر و قابل اعتمادتری شد.
گرمایش در آهنرباهای فریت میتواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله وادارندگی ذاتی و وابستگی به دما، تلفات هیسترزیس، تنش مکانیکی و شوک حرارتی، میدانهای مغناطیسی خارجی و نقصهای طراحی و ساخت باشد. برای کاهش این مشکلات، بهینهسازی طراحی آهنربا، کنترل دمای عملیاتی، کاهش تنش مکانیکی، جلوگیری از شوک حرارتی، محافظت در برابر میدانهای مغناطیسی خارجی، انجام تعمیر و نگهداری و بازرسی منظم و انتخاب درجه آهنربای مناسب، مهم است. با اجرای این راهحلها، میتوان از گرمایش بیش از حد در آهنرباهای فریت جلوگیری کرد و عملکرد قابل اعتماد و طولانی مدت آنها را در طیف وسیعی از کاربردها تضمین کرد.